آکنه شایع ترین بیماری پوستی است. شیوع آکنه در تمام نژادها و سنین دیده شده است؛ اما در نوجوانان و جوانان معمول تر است. با وجود اینکه بر طبق برآورد انجام شده 80 % از مردم در سنین بین 11 و 30 سال دچار تاول های آکنه در نقاطی از بدن می شوند، اما برخی نیز در دهه های چهل و پنجاه خود هنوز دچار آکنه هستند.

آکنه بیماری است که غدد چربی پوست را تحت تأثیر قرار می دهد. منافذ کوچک پوست به غدد چربی زیر پوست متصل هستند. این غدد ماده ای روغنی به نام سبوم می سازند. منافذ پوست با این غدد از طریق کانال هایی به نام فولیکول ارتباط دارند. در داخل فولیکول ها، روغن سلول های مرده ی پوست را به سطح پوست منتقل می کند. همچنین به طور معمول یک تار نازک مو هم در این فولیکول وجود دارد که به سمت سطح پوست رشد می کند. زمانی که یک فولیکول مسدود شود، جوش رشد می کند. پیدایش اغلب این جوش ها در نواحی صورت، گردن، پشت، سینه و شانه ها است. آکنه تهدید جدی بر علیه سلامتی محسوب نمی شود ولیکن باعث ایجاد اسکار می شود.

در برخی مواقع، مو، سبوم و سلول های پوست مانند گروه بهم چسبیده ای متصل می شوند. باکتری در این فضا باعث تورم می شود. سپس وقتی این فضای ایجاد شده درهم می شکند، جوش  رشد می کند. جوش های متفاوتی وجود دارند. شایع ترین انواع جوش ها عبارتند از:

• جوش های سرسفید: این جوش ها زیر سطح پوست می مانند.
• جوش های سرسیاه: این جوش ها به سمت سطح پوست رشد می کنند و سیاه به نظر می آیند؛ این رنگ سیاه از آلودگی و چرک نیست.
• کورک ها(یا جوش های نوک تیز): این ها برجسنگی های ریز صورتی هستند که می توانندبسیار حساس باشند.
• جوش های چرکی(چرک دانه): این جوش ها در پایین قرمز و ملتهبند و در بالا حاوی چرک هستند.
• جوش های غده ای: این ها بسیار بزرگ، دردناک، جوش های جامد و بسیار عمیقی در داخل پوست هستند.
• کیست ها: این  جوش های عمیق، دردناک و پر چرک می توانند اسکار به جا بگذارند.